Wie vindt het nou niet leuk om foto’s van vroeger te bekijken? Onlangs tagde iemand mij in een Facebook challenge: vijf dagen lang een foto posten die 15 jaar of ouder is. Ik deed mee en postte o.a. een foto van mijzelf als ukkie van twee met mijn moeder, oma en overgrootmoeder. Ik ben in het blauw gekleed, net als mijn moeder. De twee oudste dames dragen een midi-rok met een riem en een nette blouse.
De foto is inmiddels wat vergeeld en ik heb er geen negatief van. Ik koester de afdruk ondanks zijn imperfecties. Wat erop staat is een moment, bevroren in de tijd: vier generaties die elkaar raken, vier vrouwen en hun levensgeschiedenissen die elkaar tot op de dag van vandaag beïnvloeden. Ik prijs me gelukkig dat ik niet alleen mijn oma maar ook mijn overgrootmoeder heb gekend. En laten we eerlijk wezen: iedereen heeft speciale aandacht voor zijn eigen geschiedenis.
Van die vier generaties op dat vergeelde prentje uit 1986 leven er anno 2016 nog twee: mijn moeder en ik. Mijn leven is al heel anders dan het hare, ik heb meer kansen gehad dan mijn oma, en het verschil tussen mijn leven en dat van mijn overgrootmoeder kan ik alleen goed bevatten omdat ik geschiedenis in mijn vakkenpakket had. Om over dertig jaar weer foto’s van vroeger te kunnen kijken, is het natuurlijk wel zaak om nu foto’s te maken!
Afgelopen zondag keek ik weer naar vier generaties vrouwen, maar dan vanachter de lens. Moeders, dochters en dochters van dochters. Van Tryntsje had ik ook al foto’s gemaakt tijdens haar zwangerschap en na de geboorte van dochter Jildou kwam ik terug voor babyfoto’s. Nu was het tijd om nog een stukje familiegeschiedenis vast te leggen. In het huis van haar moeder trof ik Tryntsje met haar zus Siebregtsje, hun moeder Harmke, en hun hele hippe en fitte grootmoeder die ook Tryntsje heet. Style runs in the family! De jongste generatie bestond uit Ninke en haar ‘zusje bij tante Tryntsje’ Jildou. Zittend aan de keukentafel zag ik hoe de levens van deze lieve, hartelijke mensen met elkaar vervlochten zijn.